[indie] Ladakh. Dzień 23

8 lipca 2012
Karzok (4550m) – 5200m

Rano pogoda się trzyma. Pełna mobilizacja. Przed nami nasz szczyt wyjazdu, czyli przełęcz Yalung Nyau La mierząca 5440m. Osły są, plecaki więc nie bez radości oddajemy w rece osiołkowego. Wychodzimy.  Podejścia jest całe 900 metrów. W zasadzie sporo. Liczymy na aklimatyzację i rozchodzenie po poprzednim treku.

Idziemy wdłuż małego potoku, droga jest wyraźna, ludzi niewiele.

Dziś wszysto jest naj. Pogoda, widoki, przestrzenie, kolory, wysokość i zmęczenie 😉

Niby plasko, ale idzie się dość ciężko. No i powoli. Pozytywem takiego tempa jest sporo czasu na kontemplowanie krajobrazów.

Zapiera dech w piersiach, choć nie wiadomo, czy od niedostatku tlenu czy od cudnych widoków.

Powoli, powoli pokazuje się nam Tso Moriri.

Mateusz z Piortrkiem daleko z przodu, osły również. Ale po jakiś 4-5 godzinach pokazuje się upragniona przełęcz Yalung Nyau La  i jej 5440 metrów. To rekord wysokości dla wszystkich. Ja bije go niby tylko o 24 metry ( nepalska Thorung La z zeszłego roku ), ale jednak! Dalej już ma być łatwiej.

Przyznam się, że wiałem nieco inne wyobrażenia o temperaturach panujących na takich wysokościach. A tu w słońcu 35 stopni, Cieplutko, można sobie poleżeć i odpocząć.

Wokół zachęcająco wyglądające sześciotysieczniki. Są blisko, wyglądaja na całkiem łatwe, no nic tylko iść. Niestety mamy tylko trzy dni na całą drogę. Jak się spoźnimy na jeepa, to spóźnimy się tez na samolot. W sumie, patrząć się wokół, po co stąd wyjeżdzać.

Żegnamy się z naszymi osiołkami. Wykonały kawał dobrej roboty. W końcu podnosimy się, mamy jeszcze dwie godziny lekkiego zejśćia wdłuż potoku. Mijają nas turyści z jakieś zorganizowanej grupy trekingowej. Patrzą się na nas, na nasze plecaki, nie widząć ani koników, ani przewodnika. Lekkie niedowierzanie” „You are really heroes…” No proszę, jak niewiele trzeba 😉

Dookoła bardzo płasko. Ale idzie się bardzo cieżko. Wychodzi zmęczenie podejściem, teraz nawet te niby lekkie plecaki też ciążą okrutnie. No ale skoro herosi… no to trzeba się trzymać.

Po niecałych dwóch godzinach zeszliśmy okolo 200 metrów i doszliśmy do wielkiego wypłaszczenia, łączącego dwie doliny. Tu, przy całkiem już sporym potoku będziemy spać.

Nie wiadomo w którą stronę się patrzeć.

To będzie nasz najwyższy nocleg. 5200 to jednak całkiem sporo. Specyfiką naszego treku jest fakt, że pomimo, że krótki, to w większości idzie się na wysokościach powyżej 5000 metrów. Sama droga zaś jest częścią w miarę popularnego treku Rupszu – Karzok. I faktycznie, wszyscy spotykani turyści idą w przeciwna strone niż my. Co oczywiście jest zrozumiałe, bo po drodze zdobywana powoli wysokość pozwala na stopniową aklimatyzację.

Cóż, o toaletę łatwo nie jest, ni krzaczka, ni dużego kamienia. Płasko 😉

Kolacja i jakoś szybko kładziemy się spać.

I nie był to dobry pomysł, dwie godziny później, około 21, budzimy się i przez kolejne pół nocy nikt z nas nie może spać. Znaczy czujemy wysokość. Dopiero gdzieś po 3 w nocy udaje się jakoś lepiej przysnąć.

Dzień 1. Warszawa – Leh
Dzień 2. Leh – Hemis – Thiksey – Leh
Dzień 3. Leh – Khardung La – Diskit – Turtuk
Dzień 4. Turtuk – Hunder – Diskit – Panamik
Dzień 5. Panamik – Pangong Tso
Dzień 6 Pangong Tso – Leh
Dzień 7 Leh – Lamayuru
Dzień 8 Lamayuru
Dzień 9 Lamayuru – Wanla
Dzień 10 Wanla – Hanupatta
Dzień 11 Hanupatta – Photaksar
Dzień 12 Photaksar – Senggi La BC
Dzień 13 Senggi La BC – Gongma
Dzień 14 Gongma – Hanuma La BC
Dzień 15. Hanuma La – Omang
Dzień 16. Omang – Hanumil
Dzień 17. Hanumil – Padum
Dzień 18. Padum – Parkachik
Dzień 19. Parkachik – Kargil

Dzień 22. Leh – Karzok
Dzień 23. Karzok – 5200m
Dzień 24. 5200m – Changpa
Dzień 25. Changpa – Pangunagu
Dzień 26. Pangunagu – Leh