[uzbekistan] Jedwabnym Szlakiem cz. III – Samarkanda

Nasza opowieść może nie po kolei idzie sobie, ale trzeba było odpocząć przed kolejnym odcinkiem z cyklu miejsko-zabytkowego. My na miejscu nie mieliśmy takiej przerwy, zaliczaliśmy dzień po dniu Chiwę, Bucharę i na koniec Samarkandę. W sumie obawialiśmy się przesytu i takiż zresztą nastąpił. Bo znów trafiliśmy do miasta z obłędnymi budowlami o niespotykanej skali i nagromadzeniu detali architektonicznych. Byliśmy w Samarkandzie, największej perle Jedwabnego Szlaku w Azji Środkowej. Doczytaliśmy w przewodniku, ale dało się to bez trudu zauważyć, że troszkę za bardzo posunięto się w restauracji zabytków ( czasem bardziej wręcz ich budowie ). Najbardziej przeszkadzało chyba całe otoczenie głównej atrakcji, Registanu. Szerokie alejki, z kolorową kostka betonową, jakoś lekkim kiczem i nieprawdziwością zalatywały. I jak się miało świadomość, by wybudować te szerokie aleje zburzono kawałek starego miasta, ech… Ale żeby nie było. Wrażenie miasto zrobi chyba na każdym. Wielkie medresy, ogromne meczety, olśniewające mauzolea. A wszystko wylewające się od zdobień, błękitu, złota.
Zaczęliśmy, jak zawsze, od hotelu. Trafiliśmy do Bahodir B&B. Ponoć kontrowersyjny. Na pewno najtańszy – całe 7 dolarów ze śniadaniem! Powiem tak. Stosunek ceny do jakości rewelacyjny.
Pierwsze kroki oczywiście za głosem żołądka – na bazar, znaleźć coś do jedzenia 😉

A potem, już syci, poszliśmy pooglądać Registan, To główny plac Samarkandy przy którym znajdują się trzy olbrzymie medresy. Ulugbeka, Tilia-Kori i Sher-Dor.

Byliśmy tam przy zachodzie słońca. Zostaliśmy zaczepieni przez policjanta, który bynajmniej nie chciał sprawdzać nam biletów ( których nie mieliśmy ), tylko zaproponował wejście za „drobną” opłatę na szczyt minaretu. Po krótkich targach, poszliśmy we dwóch z Bartkiem. Dojście do minaretu prowadziło przez plac budowy ( remontu?), aż w końcu ostro pod górę w lekkich ciemnościach na szczyt minaretu. Niestety widok z góry był dosyć ograniczony z racji braku tarasu widokowego, była tylko klapa w dachu. No, ale wrażenia były. Ale najciekawsze było dopiero przed nami. Zeszliśmy na dół minaretu i okazało się, że wyjście blokuje nam krata. Zaczęliśmy krzyczeć, wpierw ciszej, potem głośniej. Bez efektu. zaczęliśmy się zastanawiać, ze może za dużo stargowaliśmy z ceny wyjściowej i policjant pomyślał, ze to tylko za wejście 😉 Kiedy w głowie przeleciały już wszystkie scenariusze co do naszej wątpliwej przyszłości, po ok. 30 min. przyszedł nasz wybawca i widząc nas, bardzo się zdziwił i pokazał, że przecież nie było co tak się stresować i czekać, przecież klucz był pod progiem 😉

No to nie pozostało nam nic innego jak pójść na jakieś porządne szaszłyki i piwo 😉

Z racji tego, że sezon turystyczny jeszcze się nie zaczął, nie działała nocna iluminacja, ponoć pięknie oświetlająca w różnych barwach cały Registan. Cóż. Oświetlona była tylko jedna kopuła i bardziej niż Registan oświetlony był pobliski sklep spożywczy 😉

Rano, niezmordowanie, znów wstałem na wschód słońca.

Słońce wstało już na dobre, toteż wybrałem się do Shah-I-Zinda. Przy okazji zauważyłem, że wszelkie obiekty są czynne także w godzinach wczesnoporannych, tylko opłatę pobierają przedsiębiorczy samozwańczy bileterzy 😉 Targowanie jak najbardziej wskazane 😉 Shah-I-Zinda to miejsce w których pochowano wielu światłych mieszkańców Samarkandy, najczęściej członków rodziny panującej. Całość robiła świetne wrażenie. Skala już mniejsza, bardziej ludzka, pustka, idealne miejsce na wyciszenie i psychiczny odpoczynek od wszystkiego.

Tak wyglądał Registan z Shah-i-Zinda na tle.. no właśnie.. gór!

Całość zachwycała. Głównie spokojem. Choć ponoć ludzi tu zazwyczaj jest mnóstwo.I na tym był koniec zwiedzania Samarkandy. Jeszcze sporo zostało, ale to na przyszły raz … 😉 A nas czekały góry. I egzotyka południa.Termez.

Część I – Mojnak, czyli Centrum Niczego
Część II – Ayaz Qala – na pustyni
Część III – Chiwa – Jedwabnym szlakiem I
Część IV – Buchara – Jedwabnym szlakiem II
Część V – Langar
Część VI – Na południe
Część VII – Termez, czyli witamy w Azji
Część VIII – Nocnym pociągiem aż do końca świata
Część IX – Dolina Fergańska
Część X – Samarkanda – Jedwabnym szlakiem III