[iran] Esfahan – Plac Imama. Iran w odcinkach cz. V

23-24 września 2013
Esfahan – Plac Imama. Iran w odcinkach cz. V

Plac Imama Homeiniego (Majdan-e Imam Homeini) to centralne miejsce Esfahanu. Tu krzyżują się drogi turystów i mieszkańców miasta. Przed rewolucją zwany był Naghsh-i Jahan (pers. ميدان نقش جهان maidaan-e naqsh-e jehaan) lub plac Królewski (Majdan-e Szah). Długi na 512 metrów, szeroki na 159 metrów. To drugi co do wielkości plac na świecie po placu Tiananmen w Pekinie. Zbudowany za czasów szacha Abbasa I w latach 1590-95 zaraz po ustanowieniu tu stolicy państwa. Pierwotnie służył jako miejsce ceremoni królewskich i boisko do gry w polo. Jednakże już po klku latach obudowano go dwupoziomymi arkadami handlowymi.

Południową stronę placu zamyka meczet Imama, o którym pisałem w częsci IV.

Naprzeciwko niego stoi portal Qeysarieh, będący wejściem do Wielkiego Bazaru.

Po wschodzie stoi najwspanialszy przykład architektury islamu – meczet Szejka Lotfollaha.

A po zachodniej stronie pałac królewski Ali-Qapu.

To miejsce ożywa zwłaszcza po południu, kiedy słońce przestaje tak grzać. Wielką atrakcją dla Irańczyków jest przejazd konną bryczką wokół placu.

W ciągu dnia każdy, choćby najmniejszy cień, jest zajęty przez piknikujących i biesiadujących na kocach.

Żaden plac, czy nawet dziedziniec, bez basenu z wodą i fontanną się objeść nie może.

Toteż najlepszy sposób na zwiedzanie to usiąść i patrzeć. Co prawda co chwilę ktoś podchodzi, zagaduje. Czasem dosiada, częstuje tym co ma, rozmawia. Ale to chyba jest najprzyjemniejsze, zwlaszcza, że ci ludzie są autentycznie ciekawi Twojej historii i opinii na temat Iranu.

Im bliżej wieczora tym ludzi coraz więcej.

Irańczycy uwielbiają podróżować po swoim kraju. Śpią w hotelach czy też pod chmurką. W każdym większym mieście normalnym widokiem są rozbite namioty w parkach, na skwerach, czasem nawet i namiotu nie ma, wystarczy koc.

I to my byliśmy dla nich większą atrakcją. Pani w czerni prosi o pamiątkowe zdjęcie, po czym wyciąga spod czadoru ipada i trzaska fotkę 😉

Albo też i tak….

Ale gdzie indziej można natknać się na takie piękne scenki rodzajowe?

Będąc na placu o świcie ludzi nie ma, za to pojawiają się wystające ponad arkadami góry Zagros.

Do pałacu Ali Qapu nie poszliśmy. Zbudowany w tym samym czasie co sam plac i był rezydencją szacha Abbasa I. Wyglądał na mocno remontowany. Nie poszliśmy go oglądać, może szkoda, bo ponoć jego wielki taras jest najlepszym punktem widokowym na plac i okolice.