[turcja] Hasankeyf – czyli Turcja Wschodnia cz. IV

W Vanie z rana podjechaliśmy na dworzec. Komunikacja w Turcji, nawet tej wschodniej, „azjatyckiej” stoi kilka poziomów wyżej niż ta w Polsce. Nowoczesne, wygodne autobusy, panele z muzyką i TV przy każdym siedzeniu, klima, obsługa roznosząca napoje zimne i gorące, słodycze… Do tego nie ma problemów ze znalezieniem właściwego autobusu. Wystarczy, że pojawiliśmy się w okolicy dworca, już zapytano nas gdzie chcemy jechać. Za chwilę zostaliśmy zaprowadzeni do właściwej kasy, a później do autobusu. Nasz jechał do Adany. My mieliśmy jechać do miasta Batman a potem przesiąść się w dolmusza do Hasankeyf. Jakie to proste. Oczywiście zdążyliśmy jeszcze wypić herbatę 😉

Ruszyliśmy. Po drodze piękne widoki na jesienną południowo-wschodnią Anatolię.

No i oczywiście na jezioro Van.

Po drodze nieoczekiwany postój – roboty drogowe, akurat by nasycić się widokami.

Przejechaliśmy przez zachęcająco wyglądające miasto Bitlis. Cóż. Zostaje za nami tak jak i Nemrut Dagi, ale trzeba mieć do czego tu wracać 😉

Zjechaliśmy kilkaset metrów w dół. Krajobraz zmienił się znacząco.

Kolejne miasto…

Dojechaliśmy do Batman. Wysadzono nas przy obwodnicy. Podeszliśmy się zapytać kierowcy busika gdzie dworzec. Kazał wsiadać i zawiózł nas kilka kilometrów do dworca i pokazał biuro spod którego odjeżdżały dolmusze do Hasankeyf. Czekanie mija nam na kolejnej herbacie. W końcu jest bus. Jedziemy.

45 minut i jesteśmy.

Bardzo chcieliśmy tu przyjechać. Hasankeyf leży nad Tygrysem i już zupełnie niedługo niestety ma być zalane wodami projektowanego wielkiego zbiornika. Na stromej i wysokiej skale zbudowano dawno temu miasto, częściowo mieszczące się wewnątrz skał.

Wpierw szukamy noclegu. Wyboru nie ma. Obskurny motel, dość drogi ( 70 TL za 3 osoby ). Ale jak nie ma konkurencji to cóż… Idziemy przejść się w stronę starożytnego miasta. Mijamy meczet El-Rizk Camii z XV wieku z bocianim gniazdem na szczycie minaretu.

Dochodzimy do mostu nad Tygrysem. Słońce pięknie czaruje okolicę swoim światłem. Można tylko stać i podziwiać.

W rzece dzieciaki łowią ryby.

Ryby łowiono też z mostu. Z jakim skutkiem, nie wiemy – przy nas nic nie złapano.. Ale skoro stoją i łowią… 😉

Poszliśmy coś zjeść. Też tak jakoś bez rewelacji, ale ajran pierwszorzędny, bo z z dodatkiem mleka owczego.
Turystów brak. Jesteśmy jedyni. Z reguły turyści są tu przywożeni autokarami na godzinną wycieczkę. Jeszcze spacer na most z widokami na miasto.